ape

association des parents d'élèves - σύλλογος γονέων και κηδεμόνων
ape-lfh.net

Lycée Franco-hellénique Eugène Delacroix - Ελληνογαλλική Σχολή Eugène Delacroix

Rue Chloïs et Trikalon - Aghia Paraskevi - Athènes
Χλόης και Τρικάλων - Αγία Παρασκευή - Αθήνα
lfh.gr

video - βίντεο

06/04/2008

inscris tes poèmes! - γράψε τα ποιήματα σου!

inscris tes poèmes en indiquant l'auteur et le titre du recueil, ainsi que le titre du poème. Pour qu'ils soient publiés sur ce site, clique sur le lien "commentaire" ci-dessous, et copie ton poème en indiquant ton nom. Tu peux aussi publier tes propres créations, en indiquant ton nom et la date d'écriture du poème.Pour voir les poèmes déjà publiés clique sur le même lien.

γράψε το ποίημα σου, διευκρινίζοντας τον συγγραφέα, τον τίτλο του ποιήματος και τον τίτλο του βιβλίου. Για να δημοσιευθούν τα ποιήματα στο site κλίκαρε στο κουμπί "σχόλια" ακριβώς κάτω από αυτό το μήνυμα και αντέγραψε το ποίημα διευκρινίζοντας και το όνομα σου. Μπορείς επίσης να δημοσιεύσεις και τις δικές σου δημιουργίες, διευκρινίζοντας το όνομα σου και την ημερομηνία στην οποία γράφτηκε το ποίημα. Για να δεις τα ποιήματα που έχουν δημοσιευθεί κλίκαρε στο ίδιο κουμπί.

Venez tous à la Babel poétique !
Ελάτε όλοι στην ποιητική Βαβέλ !

6 commentaires:

Anonyme a dit…

Warning


When I am an old woman I shall wear purple
With a red hat which doesn't go, and doesn't suit me.
And I shall spend my pension on brandy and summer gloves
And satin sandals, and say we've no money for butter.
I shall sit down on the pavement when I'm tired
And gobble up samples in shops and press alarm bells
And run my stick along the public railings
And make up for the sobriety of my youth.
I shall go out in my slippers in the rain
And pick flowers in other people's gardens
And learn to spit.

You can wear terrible shirts and grow more fat
And eat three pounds of sausages at a go
Or only bread and pickle for a week
And hoard pens and pencils and beermats and things in boxes.

But now we must have clothes that keep us dry
And pay our rent and not swear in the street
And set a good example for the children.
We must have friends to dinner and read the papers.

But maybe I ought to practice a little now?
So people who know me are not too shocked and surprised
When suddenly I am old, and start to wear purple.

Jenny Joseph


Envoyé par Argyro Abazi

Anonyme a dit…

ODA A LA PEREZA

¡O! ¡La pereza!
¡Qué bellísima palabra!
No quiero ir al cole,
sólo quiero ver la televisión.
No quiero jugar al fútbol,
sólo quiero ver la televisión.
No me gusta hacer deporte,
sólo jugar con el televisor.

Cuando voy al cole
me siento muy mal
porque yo prefiero hacer
algo más sentimental:
¡quiero jugar al WOW!
¡Qué bueno juego
para los que no quieren
hacer NADA!
Para esos que en la vida
prefieren quedarse
en la cama.
Charles Papadopoulos 1e ES

Anonyme a dit…

ODA A LA PEREZA

Mediodía
El sol calienta el mundo y
poquito a poco
los ojos
de todos
pesados,
se encuentran cerrados.
La cama
bonita
queda demasiado lejos para unas piernas
cansadas
de llevar un cuerpo
pesado
que sólo quiere
descansarse
y quedarse en el sofá
todo el día.
Tampoco quiere ir
a la cafetería
el vago
profesional
de la pereza,
el flojo
aburrido
que ni quiere hacer la siesta.
La energía le falta,
los dedos le duelen,
a los videojuegos no puede jugar,
el mando está lejos
y ni la tele no puede mirar.
Al menos si hubiera cole
para aburrirse cerca de los demás
pero ni eso es posible.
¡Qué pena!
Son las vacaciones
para los adeptos
de la sagrada,
querida
y venerada
PEREZA. LISA SEBROS 1 ES

Anonyme a dit…

ODA A LA PEREZA

Estoy en la clase de español.
Yo y todos los demás nos aburrimos.
Hay muchas palabras para definir eso:
Vago, flojo, perezoso.

Cada uno con su pereza:
Yo con mi cama,
Uno con la siesta,
otro con el cole,
uno con el sofá,
otro para ir a la cafetería,
para dormir, ver la televisión,
jugar al videojuego.

Podemos conclui, que
todos queremos salir
para escapar de algo.
La PEREZA domina.
Dimi Opsimoulis 1e L

Anonyme a dit…

Σχόλιο πάνω στο ποίημα "Είμαστε κάτι..." του Κ. Καρυωτάκη

Kατά την ταπεινή μου γνώμη , ποιητές , νέοι , έφηβοι , γέροι δεν έχουν και τόση διαφορά. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ανθρώπινη ιδιότητα αρκεί για να μας εκφράζει – περιστασιακά τουλάχιστον – το ποίημα Είμαστε κάτι. Υπαρξιακές κρίσεις , μελαγχολία, βαρεμάρα, διαλογισμός, αναζήτηση κάποιου λόγου για να συνεχίσει κανείς τη ζωή – για μένα είναι στο καθημερινό πρόγραμμα. Χρησιμοποίησα παραπάνω τη λέξη περιστασιακά αν και θα έπρεπε να πω συνήθως, καθώς μάλλον η ζωή είναι μια ατελείωτη πίκρα όπου αραιά και που βρίσκει κανείς μερικούς κύβους ζάχαρης παρά το αντίθετο.

[ είμαστε κάτι λιωμένα κεριά στις διακοπές ρεύματος ]

Όπως και να’ χει, τουλάχιστον μόλις κοιτάξεις τη διπλανή σελίδα το κέφι σου βελτιώνεται αμέσως – ξεχνάς τη μαυρίλα σου και τα βάσανά σου. Εκεί περιμένει ο προστάτης, το άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο. Ψηλό, επιβλητικό, υπέροχο, συμπαγές. Όμως για κοιτάξτε καλύτερα! Ρωγμές εμφανίζονται ξαφνικά. Τεράστια σχοινιά και αλυσίδες που τραβάνε το άγαλμα προς τα κάτω, το πιέζουν, αυτό αρχίζει και σπάει – πριν το καταλάβεις είναι θρύψαλα στον Ατλαντικό. Δε βαριέσαι. Έχει Λαζόπουλο σήμερα.

[ είμαστε κάτι χοντροί που πέφτουν απ’ τα μπαλόνια τους ]

Πρέπει να μ’ έχει πιάσει κάποια κρίση ειλικρίνειας γιατί θα ομολογήσω ότι πάντοτε απέφευγα συνειδητά να εκτιμήσω τον Καρυωτάκη. Φαίνεται ήθελα το copyright των σκέψεων που σου φέρνουν στο μυαλό πολυκατοικίες του κέντρου με design eightίλας από μπατζανάκη πολιτικό μηχανικό, με χιλιοπατημένα διαφημιστικά απ’ έξω, γκρι-καφέ-μπέζ χρώμα απ’ το νέφος, παρτέρια με ξεραμένες γαρδένιες, μονίμως κλειστά παντζούρια και γριές διαχειρίστριες όλη την ημέρα μπροστά στην τηλεόραση. Τις πλησιάζεις και φτάνει στα ρουθούνια σου το μεθυστικό άρωμα του συνδυασμού αδέσποτου σκύλου, απλησιάς και τζατζικιού.

[ είμαστε κάτι πατριώτες που καίνε τη χώρα τους ]

Φίλε αναγνώστη αν είσαι ακόμη εκεί θαυμάζω το κουράγιο σου. Δεν ξέρω πως με ενέπνευσαν έτσι οι αντένες, οι καδένες και ξέρω ‘γω τι άλλο έλεγε εκεί μέσα. Ίσως φταίει η μουσική. Μεταφράζω απ’ την αγγλική τον στίχο που μόλις άκουσα θα σπάσω το σκουριασμένο μου κλουβί και θα τρέξω. Ο Καρυωτάκης άραγε τα κατάφερε; Ίσως στο τέλος. Δεν μπορώ να καταλήξω αν η αυτοκτονία είναι πράξη δύναμης ή αδυναμίας. Για να μην φτάσουμε εκεί όμως προτείνω αυτοθεραπεία μέσω εκτόνωσης. Ο καθένας με τον τρόπο του.

[ είμαστε κάτι αχάριστοι που σπαταλάνε το μόνο δώρο που τους δόθηκε ]

Άλλος στίχος του δίσκου Που περιμένετε να πάμε όταν πέσουν οι βόμβες; Πρώτη μεταπολεμική γενιά ο Καρυωτάκης, μάλλον για τελευταία προπολεμική μας βλέπω εμάς.

[ Είμαστε κάτι αδέρφια που αλληλοσκοτώνονται με πάθος ]

Σιχαίνομαι το fade out κάπου εδώ απλώς-απλά-δεν ξέρω ελληνικά-τελείωσα.

[ είμαστε κάτι.... ]




Ρωμανός

Anonyme a dit…

Σχόλιο στο ποίημα
''Είμαστε κάτι...'' του Κ.Καρυωτάκη

Είμαστε κάτι εγωιστές
που δεν αντέχουν στην ιδέα του παραμυθιού
που λένε ψέματα-ή που δεν λένε τίποτα-για να καλύψουν την αδυναμία τους
που προτιμούν το ευφήμερο, γιατί το μόνιμο τους τρομοκρατεί
που τώρα αγαπούν και που τώρα το ξέχασαν

Είμαστε όμως και κάτι νεράιδες
κάτι λάμιες
κάτι αδύστακτες αλλά
ρομαντικές μέγαιρες
που ίσως ερωτεύονται
και που ίσως προσπαθούν να τους καταλάβουν
και που σίγουρα τελικά απογοητεύονται
γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική,
γιατί το πανύψηλο απαίσιο προστατευτικό τείχος είναι απαραίτητο
γιατί ο δικός μου κόσμος είναι μόνο για τα όνειρα μου
γιατί κανείς δεν σκέφτεται όπως εσύ

Είναι όμως τα μεγάλα πολύχρωμα φτερά μου τόσο πολύτιμα!
Θα προσέξω κανείς να μην τα σπάσει γιατί με αυτά...θα φύγω...
Λυδία Ταμπουρατζή


Τους βλέπεις αυτούς που φωνάζουν;
Αυτούς που διεκδικούν τα δικαιώματα τους;
Αυτούς που ερωτεύονται που πονούν,που ξεπερνούν τον εαυτό τους;
Αυτούς που ατενίζουν τον ουρανό και φιλούν τη γη
που αγκαλιάζον τα αστέρια
και χάνονται στη θάλασσα;
Αυτούς στους οποίους ανήκει η ζωή;
Αυτούς που δακρύζουν για ασήμαντα μα τόσο σημαντικά θέματα;
Αυτούς που θυμώνουν,βρίζουν,συγχωρούν,ηρεμούν και ύστερα
αγαπούν;
Αυτούς που ζητούν ότι και εσύ;
Εμείς είμαστε...Είμαι το μέλλον αυτού του κόσμου.
Ευαγγελία Τσέλου


Ζούμε προσπαθώντας να αλλάξουμε
Να αλλάξουμε τον κόσμο
Να αλλάξουμε τα τετριμμένα
Μα όταν στο τέλος αλλάξουμε...εμείς
Προσπαθούμε να ζούμε!
Τα πυροτεχνήματα σου ήταν λίγα
Για να μπορέσουν να τα δούν και οι άλλοι
Αλεξάνδρα Ψυλιάκου

Είμαστε κάτι κότες που γεννούν χρυσά αυγά
Υπήρξαμε και βουβάλια που όργωναν τη γη κάτω από τον ήλιο
και άλογα που σέρναν άμαξες και μένανε σε στάβλους
Είμαστε κάτι αναποφάσιστα ψαράκια που πάνε με το ρεύμα
Είμαστε κάτι αποδημητικά πουλιά που ζούνε μόνο στη ζεστή εποχή της ζωής
Είμαστε κάτι αδέσποτα με τρία πόδια στη βροχή
και κάτι γάτες που τριγυρίζουν στις ψαροταβέρνες
Είμαστε κάτι κουτάβια με γλυκά ματάκια
Είμαστε κάτι ψύλλοι στο λαιμό μιας παχιάς σκύλας
Είμαστε κάτι κουνούπια που ζούμε από το αίμα των άλλων
Είμαστε κάτι μεγάλα ψάρια που τρώνε τα μικρά
Είμαστε κάτι ψάρια κλόουν,αλλά δεν είμαστε αστείοι
Είμαστε κάτι πεταλούδες που μαζεύονται κάτω από το φώς τη νύχτα
Είμαστε κάτι ποντίκια που τρομάζουν ελέφαντες
Είμαστε κάτι σπάνια είδη κλεισμένα σε κλουβιά
Είμαστε κάτι σκουλήκια που αηδιάζουν τους άλλους
Είματε κάτι φίδια που η ουρά μας ξαναφυτρώνει
Είμαστε κάτι ζώα
Λιάνα Πολίτη


Είμαστε πια άχρηστοι στη χρήση...
Τζωρτζίνα Μπότη